نامه هنرمندان علیه هوش مصنوعی

نامه هنرمندان علیه هوش مصنوعی

گروهی ۲۰۰ نفره از هنرمندان و موسیقی‌دانان با امضای یک نامه سرگشاده علیه هوش مصنوعی، از شرکت‌های فناوری و توسعه‌دهندگان خواسته‌اند تا با ابزارهای تولید موسیقی هوش مصنوعی (مانند Loudly)، خلاقیت انسان را تضعیف نکنند.

کدوام هنرمندان این نامه را امضا کردند؟

فهرست هنرمندان امضاکننده آنقدر قدرتمند و گسترده است که می‌توانست به لیست اجرا کنندگان ایده‌آلی برای جشنواره موسیقی Coachella تبدیل شود. در این لیست بیلی آیلیش، دارایی‌های باب مارلی، چپل رون، الویس کاستلو، گرتا ون فلیت، ایمجین دراگونز، جان بن جووی، برادران جوناس، کیسی موسگریوز، کیتی پری، مک دمارکو، میراندا لمبرت، Mumford & Sons، نیکی میناژ، نوح کهان، پرل جم، شریل کرو و زین ملک و بسیاری دیگر حضور دارند.

متن نامه هنرمندان علیه هوش مصنوعی

این نامه می‌گوید: « هوش مصنوعی زمانی که به طور غیرمسئولانه استفاده شود، خطرات عظیمی را برای توانایی ما در محافظت از حریم خصوصی، هویت، موسیقی و معیشتمان ایجاد می‌کند. برخی از بزرگترین و قدرتمندترین شرکت‌ها، بدون اجازه از آثار ما برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. برای بسیاری از موسیقی‌دانان، هنرمندان و ترانه‌سراهایی که فقط سعی می‌کنند امرار معاش کنند، این فاجعه‌آمیز خواهد بود.»

این هنرمندان درست می‌گویند. مدل‌های هوش مصنوعی که موسیقی، آثار هنری و نوشته‌های جدید تولید می‌کنند، با آموزش روی مجموعه داده‌های عظیمی از آثار موجود کار می‌کنند. و در اکثر موارد، درخواست حذف اثر شما از این مدل‌ها، تلاشی بیهوده است. این شبیه وضعیتی است که انگار یکی از این هنرمندان بخواهد مانع دزدی موسیقی‌اش توسط دیگران شود – این به سادگی واقع‌بینانه نیست. هم‌اکنون ساخت ویدیوهای دیپ‌فیک (جعل عمیق) قانع‌کننده از هنرمندان محبوب ممکن است و این فناوری همچنان پیشرفت خواهد کرد.

تاثیر منفی هوش مصنوعی بر درآمد موسیقی دانان

برخی شرکت‌ها مانند ادوبی و Stability AI روی تولیدکننده‌های موسیقی هوش مصنوعی کار می‌کنند که از موسیقی دارای مجوز یا بدون حق امتیاز استفاده می‌کنند. اما حتی این ابزارها می‌توانند بر هنرمندانی که موسیقی برای تبلیغات تلویزیونی یا بیت‌هایی می‌سازند که ممکن است توسط هنرمند دیگری برای کارشان مجوز داده شود، تأثیر منفی بگذارند.

از لحاظ تاریخی، با پیشرفته‌تر شدن فناوری، همواره کمترین منافع به موسیقی‌دانان رسیده است. ابتدا به اشتراک گذاری فایل بود که به دست آوردن رایگان موسیقی را آسان می‌کرد. درنتیجه استریمینگ به عنوان راه‌حلی برای آن مشکل ظهور کرد. اما رضایت‌بخش هنرمندان نبود. اتحادیه موسیقی‌دانان و کارگران وابسته (UMAW) سال‌هاست که برای تضمین پرداخت‌های بهتر استریمینگ برای هنرمندان تلاش می‌کند – هنرمندان عضو این اتحادیه تخمین می‌زنند که متوسط نرخ حق امتیاز استریمینگ در اسپوتیفای حدود ۰.۰۰۳۸ دلار یا تقریباً یک سوم سنت باشد. بنابراین منطقی است که موسیقی‌دانان نسبت به این فناوری نوظهور همچنان بدبین باشند.

مشکلات نویسندگان با هوش مصنوعی

نویسندگان نیز علیه ظهور هوش مصنوعی مولد (ژنراتیو) موضع‌گیری کرده‌اند. در ماه جولای، بیش از ۱۵۰۰۰ نویسنده – از جمله جیمز پترسون، مایکل چابون، سوزان کالینز، روکسان گِی و دیگران – نامه سرگشاده مشابهی خطاب به مدیران عامل OpenAI، Alphabet، Meta، Stability AI، IBM و مایکروسافت امضا کردند.

نامه نویسندگان می‌گوید: «این فناوری‌ها زبان، داستان‌ها، سبک و ایده‌های ما را تقلید و تکرار می‌کنند. میلیون‌ها کتاب، مقاله، رساله و شعر با حق چاپ، «غذا» را برای سیستم‌های هوش مصنوعی فراهم می‌کنند، وعده‌های غذایی بی‌پایان که هیچ‌وقت صورت‌حسابی برایشان صادر نشده است.»

به نظر این نامه ها تاثیرگذار نیست.

اما این شرکت‌های فناوری گوش نمی‌دهند. شما همچنان می‌توانید به ChatGPT بروید و از آن بخواهید قطعه‌ای به سبک مارگارت اتوود بنویسد. (لزوماً خوب نیست، اما نشان می‌دهد که مدل زبان بزرگ، کتاب «سرگذشت ندیمه» را جذب کرده و می‌تواند نسخه‌ای ضعیف‌تر از آن را بیرون بریزد.) و از آنجایی که قانون حق چاپ لزوماً به اندازه کافی برای رسیدگی به هوش مصنوعی مولد پیشرفته نیست، راه‌حل‌های قانونی در حال حاضر کاملاً بی‌فایده هستند.

نامه‌ی موسیقی‌دانان می‌گوید: «این حمله به خلاقیت انسانی باید متوقف شود. ما باید از سواستفاده‌ی هوش مصنوعی برای دزدیدن صدای هنرمندان حرفه‌ای و شبیه‌سازی آن‌ها، نقض حقوق پدیدآورندگان و نابود کردن اکوسیستم موسیقی محافظت کنیم.»